پیش از آن‌که بخواهد به تجارب بیست‌ساله خود در زمینه تجارت اشاره کند، شیفتگی به تولید، حفظ و ارتقای کیفیت، برندسازی و ضرورت سرمایه‌گذاری مشترک خارجی را مورد توجه قرار می‌دهد و تأکید می‌کند در این مصاحبه اشاره کنیم الگانت هرگز کیفیت را قربانی قیمت تمام شده پایین نخواهد کرد. برندی که برای درخشیدن آن در ایران زحمات و تلاش‌های بسیاری صورت گرفته و در قالب اشتغال‌زایی برای 400 نفر هم‌چنان آرام و بی‌ادعا به کار خود ادامه می‌دهد. شرکت مشارکتی الگانت سمنان که موفق شد در روز صنعت و معدن، عنوان واحد نمونه صنعتی را کسب کند در اوج تحریم‌های اقتصادی، کمبود مواد اولیه، عدم امکان شرکت‌ها برای گشایش اعتبار، نوسانات شدید نرخ ارز که هرکدام به تنهایی معضل بزرگی برای تولیدکنندگان و صنعتگران کشور محسوب می‌شود؛ در بازار ایران باقی ماند و با جلب اعتماد و علاقه شریک ترک توانست حجم قابل‌توجهی از واردات پرده به ایران را کاهش دهد. این گفت‌و‌گو در مورد معرفی بیشتر الگانت ، چالش‌های دنیای تولید، لزوم به‌روز رسانی ماشین‌آلات تولیدی( که بارها مورد توجه مدیرعامل الگانت قرار گرفت) سیستم توزیع و طراحی و اثرات تحریم‌های بین‌المللی بر اقتصاد و صنعت کشور است. فردی که پاسخگوی سوالات ما شد؛ نه گلایه‌ای از وضعیت موجود سر داد و نه مشکلات را مانع بزرگ عدم توسعه و پیشرفت دانست... تاجری که شیفته تولید است و تولیدکننده‌ای که قواعد تجارت را به خوبی می‌شناسد

! *بیوگرافی و شروع فعالیت در صنایع نساجی.... متولد سال 1343 در تهران و فارغ‌التحصیل رشته مدیریت صنعتی هستم. حدود 28 سال پیش به دلیل همفکری با تعدادی از مشاورین خبره نساجی وارد این صنعت شدم و از بدو ورود به تجارت خارجی پرداختم. سفر به کشورهای مختلف و بازدید از کارخانه‌ها و واحدهای نساجی باعث شد علاقه خاصی نسبت به صنعت نساجی پیدا کنم و متوجه شدم که در این صنعت امکان پیشرفت و توسعه مهیاست.

 از سوی دیگر به‌دلیل پیشینه تجاری پدرم در زمینه بازرگانی و واردات کالاها ، با فضای تجارت نیز‌ آشنایی داشتم. پس از اتمام جنگ تحمیلی و از سرگیری روابط تجاری با کشورهای دیگر، تصمیم گرفتم برند معتبر و خوش‌نامی را وارد کشور نمایم تا آن زمان انجام چنین اقدامی در صنف پرده بی‌سابقه بود.

زمانی که پیرامون انجام فعالیت در ایران با شرکت‌های معتبر خارجی مذاکره انجام می‌دادم؛ اغلب تمایلی به حضور در بازار کشور نداشتند. مدتی به همکاری با تولیدکنندگان ترکیه پرداختیم چرا که بازار ایران برای‌ آنان بسیار بکر و جذاب به‌نظر می‌رسید حتی به‌اصطلاح چشم امید صنعتگران ترکیه به ایران دوخته شده بود!!!

سال 1999 طی حضور در نمایشگاه ترکیه با شرکت الگانت (یکی از برندهای مطرح و معتبر پرده ترکیه) آشنا شدم. محصولات این شرکت بسیار باکیفیت و گران‌قیمت بود و به دلیل قیمت بالا، خریدار چندانی از ایران نداشت. تصمیم گرفتم با مدیران الگانت مذاکراتی در زمینه فعالیت در ایران انجام دهم و این موضوع سرآغازی برای همکاری مشترک و بعدها زمینه ورود من به عرصه تولید بود، نکته‌ای که حتی در ضمیر ناخودآگاهم نیز به آن فکر نمی‌کردم!! ‌پس از انعقاد قرارداد نمایندگی با الگانت، به واردات محصولات این شرکت به کشور پرداختیم. نکته جالب توجه این‌که علی‌رغم قیمت بالای محصولات الگانت، با استقبال چشمگیر مخاطبان و فروش بالای آن در بازار ایران مواجه شدیم. به تدریج بازار با تولیدات مرغوب این شرکت آشنا شد و توانست اعتماد مصرف‌کنندگان را نسبت به خود جلب نماید.

 سال1379 باتوجه به گسترش روابط دوستانه با مدیران الگانت و هم‌چنین برنامه‌ریزی برای آغاز تولید محصولات این برند در ایران، نمایشگاهی با هدف آشنایی مدیران الگانت با صنایع نساجی ایران در هتل استقلال تهران برگزار کردیم. متأسفانه صنعتگران نساجی از این نمایشگاه استقبال چندانی به عمل نیاورند و اعتقاد داشتند که هدف ما صرفاً واردات کالای خارجی به ایران است اما پس از انجام تحقیقات گسترده به این نتیجه رسیدند که هدف ما تولید و رونق صنایع نساجی کشور می‌باشد. درست 6 ماه پس از برگزاری نمایشگاه مذکور‌، شرکت الگانت در ایران راه‌اندازی و به‌سرعت طرح توجیه فنی و اقتصادی آن ‌تدوین شد.

مشکلاتی در زمینه این همکاری مشترک ایجاد نشد؟

 پس از اینکه پیشنهاد شراکت با سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران را (به‌عنوان یک سازمان دولتی با هدف توسعه و رونق صنعت در کشور) ‌مطرح شد. به این نتیجه رسیدیم که در زمینه ارتباط با بانک‌ها و سازمان‌های مختلف، این شراکت به نفع ما خواهد بود و کارها با سهولت و سرعت بیشتری انجام خواهد شد.

 پیشنهاد قابل‌توجه و منطقی‌ بود و موجب شد که با سازمان گسترش مشارکت نماییم. علی‌رغم سیاست‌های این سازمان که همیشه سهام عمده را در اختیار دارد اما طبق مصوبه‌ای در آن ‌سال‌ها، سازمان گسترش با حدود 30 شرکت قرارداد شراکت منعقد کرد و سهم کمتری را در اختیار گرفت ، با این حال تعامل فی مابین تا آخرین لحظه همکاری با سازمان گسترش محقق گردید.

حدود 8 ماه موفق به ساخت 25 هزارمتر سوله شدیم با تجربه و اعتبار شریک خارجی، سفارش واردات ماشین‌آلات مدرن و به‌روز ‌از کشورهای اروپایی صاحب سبک انجام پذیرفت در همین اثنا، شرکای خارجی نسبت به شراکت سازمان گسترش واکنش نشان دادند زیرا همان‌طور که می‌دانید فرایند تصمیم‌گیری در سازمان‌های دولتی زمان‌بر و طولانی است و تا تصمیمی در هیأت مدیره مطرح و به تصویب برسد؛ زمان نسبتاً طولانی به خود اختصاص می‌دهد طبعاً این امر با ماهیت فعالیت تولیدی- صنعتی و شراکت با سرمایه‌گذار خارجی در تضاد است به همین دلیل شرکای ترک، 8 ماه ابتدای کار ایران را ترک کردند و اعتقاد داشتند تجارت و تولید با این شیوه امکان‌پذیر نیست زیرا تکنولوژی و ماشین‌آلات به سرعت تغییر و تحول پیدا می‌کند و تهیه یک دستگاه مدرن با صرف چندین ماه بررسی و تصمیم‌گیری‌های زمان‌بر مقرون به صرفه نیست و موفقیتی برای ما نخواهد داشت. آنان پیشنهاد دادند که یا سهام سازمان گسترش را خریداری کنیم یا سهام الگانت را واگزار نماییم این موضوع را با مدیران وقت سازمان گسترش در میان گذاشتیم اما اعلام کردند که طبق اساسنامه این سازمان، «پس» از بهره‌برداری امکان فروش سهام وجود دارد و نمی‌تواند پیش از بهره‌برداری، سهام خود را به فروش برساند. ضمن این‌که طبق قانون اجازه ندارد سهام شریک بخش خصوصی را خریداری کند.

 آیا مذاکراتی میان شرکای خارجی و مدیران سازگان گسترش انجام شد تا این موضوع به سرانجام برسد؟

 بله، جلسات متعددی برگزار شد، به عنوان مثال یک تصمیم در جلسه‌ای اخذ می‌شد اما مدیران سازمان گسترش عنوان می‌کردند که باید این تصمیم را در جلسه هیأت‌مدیره مطرح کنند! به این ترتیب باز هم داستان تصمیم‌های طولانی مدت و زمان‌بر ادامه پیدا می‌کرد و شرکای خارجی در تصمیم خود مبنی بر ترک ایران، راسخ‌تر و مصمم‌تر می‌شدند. این‌ توقف حدود 7-6 سال به طول انجامید تا سال1388 که روابط تجاری ایران و ترکیه به اوج خود رسید و اصل44 قانون اساسی به‌صورت جدی مطرح شد. به این ترتیب فرصت بسیار ارزشمندی فراهم شد تا بار دیگر از سرمایه‌گذار خارجی جهت مذاکره دعوت به عمل آوریم. از سوی دیگر علاقه بسیاری نسبت به تولید پیدا کرده بودم و پیرو مراودات مالی با ترکیه از واحدهای تولیدی نیز بازدید به عمل می‌آوردم و همین موضوع تمایل مرا نسبت به تولید افزایش می بخشید. اعتقاد داشتم که حلقه مفقوده صنایع نساجی ایران، «الگانت» است که می‌تواند تکنولوژی و دانش فنی خود را به ایران منتقل نماید و حتی موجب ایجاد ‌انگیزه در سایر سرمایه‌گذاران خارجی برای تولید در ایران شود.

پس از ورود سرمایه‌گذار ترک به ایران و مذاکره با سازمان گسترش، متوجه شدیم که سازمان خصوصی سازی تمام مسئولیت‌های شرکت‌های دولتی را برعهده گرفته است و تمام شرکت‌های زیر مجموع سازمان گسترش توسط سازمان خصوصی‌سازی به فروش می‌رسید. به سرمایه‌گذار ترک اعلام کردم که با مسئولیت اینجانب به تدوین مجدد طرح توجیهی و تهیه ماشین‌آلات موردنیاز بپردازند مشروط به این‌که سازمان گسترش هم سهم خود را واگذار نماید. طرح توجیهی جدید بسیار گسترده‌تر و جامع‌تر از طرح قبلی تدوین و به سرعت از سوی اداره صنایع سمنان و بانک صنعت و معدن مصوب شد؛ در مراحل بعدی نیز گشایش اعتبار و سفارش ماشین‌آلات مدرن و به‌روز انجام گرفت اما متأسفانه این مراحل همزمان با آغاز تحریم‌های سیاسی و اقتصادی ایران بود و مشکلات بسیاری در زمینه گشایش اعتبار برای ما ایجاد شد در نهایت توانستیم ماشین‌آلات بافندگی از ایتالیا، بلژیک،فرانسه و سوئیس وارد شد اما هنوز موفق به واردات ماشین‌آلات تکمیل از آلمان نشدیم! بهترین راهکار این بود که شرکت آلمانی، ماشین‌آلات موردنظر را به ترکیه بفروشد و ما آن را از ترکیه خریداری کنیم. بانک‌ صنعت و معدن اعلام نمود که تنها به‌صورت مستقیم برای فروشنده، گشایش اعتبار انجام می‌دهند و با رایزنی‌های بسیار با مدیران بانک ، آنان را متقاعد نمودیم که مراحل گشایش اعتبار را برای ترکیه به سرانجام برساند تا ترکیه بتواند گشایش LC را برای شرکت آلمانی نهایی نماید، بدین نحو ماشین‌آلات ابتدا از ترکیه و سپس به ایران حمل گردید ، خوشبختانه توانستیم این مراحل را با موفقیت به سرانجام برسانیم.

سازمان خصوصی‌سازی سهام خود را به فروش رسانده و تمام سهام مجموعه الگانت در اختیار بخش خصوصی قرارگرفت. در حال‌حاضر کارخانه الگانت در 3 شیفت کاری با حدود ‌ 400 پرسنل به فعالیت خود در زمینه تولید پرده ادامه می‌دهد و دارای 3خط بافندگی (ژاکارد، دابی و ایرجت)، 5 جت رنگرزی، 2 ماشین ژیلت، 40 ماشینICBT دولاتابی، و ماشین تولید نخ شانل می‌باشد. در 3سال گذشته با سرمایه بخش خصوصی و گردش نقدینگی شرکت و مدیریت منسجم توانستیم گستره الگانت ایران را توسعه دهیم چراکه طرح توجیهی اولیه که به بانک صنعت و معدن ارائه شده بود فقط شامل بخش بافندگی و تکمیل بود ، که در ادامه ماشین‌های تابندگی و شانل هم به طرح مذکور اضافه شده‌است. هم‌چنین در طرح اولیه زمینه اشتغالزایی برای 112 نفر پیش‌بینی شده بود اما همان‌طور که اشاره شد تعداد نیروی شاغل در الگانت حدود 400 نفر می‌باشد آن‌هم در اوج تحریم‌های اقتصادی، کمبود مواد اولیه، عدم امکان شرکت‌ها برای گشایش اعتبار، نوسانات شدید نرخ ارز که هرکدام به تنهایی معضل بزرگی برای تولیدکنندگان و صنعتگران کشور محسوب می‌شود. *

از حضور و فعالیت در صنعت نساجی راضی هستید یا تجارت را ترجیح می‌دهید؟

 زمانی که واردات محصولات الگانت را آغاز کردم علاقه ام به صنعت نساجی به صورت روز افزون افزایش یافت . این گونه که طی 7 سالی که پروژه را‌ه‌اندازی الگانت ایران مسکوت باقی مانده بود به فکر تولید بودم. هنگامی که سرمایه‌گذار ترک وارد ایران شد ، کارخانه الگانت با تمام توان و ظرفیت، فعالیت خود را در صنایع نساجی شروع کرد؛ بدون اغراق عنوان می‌کنم که در وجود من روحیه ملی‌گرایی و لزوم رشد و توسعه صنعت نساجی ایران تقویت شد و دیگر مانند دنیای تجارت، رقابت مفهوم خاصی برایم نداشت لذا از یاری و راهنمایی به هریک از صنعتگران و تولیدکنندگان نساجی‌؛ دریغ نخواهم کرد تا بتوانند سطح کیفی تولید ایرانی را افزایش دهیم. اگرچه امروز شیفته تولید هستم اما تجارت برای من که سال‌ها در آن تجربه کسب کرده‌ام؛ آسان‌تر است.

 اعتقاد من و شرکای خارجی الگانت بر این است که وقتی مصمم به انجام یک فعالیت هستیم باید آن را به نحو احسن و کامل انجام دهیم و مشکلات و چالش‌های آن، مانع بزرگی برای ما محسوب نمی‌شود. همانطور که میدانید موانع تحریم بیگانگان و نوسانات ارزی مانع پیشرفت روز افزون الگانت نگردید.

علت انتخاب سمنان برای احداث کارخانه چه بود؟

 پیش از راه‌اندازی کارخانه به همراه شریک ترک تقریباً به تمام شهرهای ایران سفر کردیم و هشتگرد و سمنان را برای فعالیت مناسب دیدیم‌.

خوشبختانه با استقبال اداره صنایع و معادن استان اتاق بازرگانی ،شرکت شهرکهای سمنان هم روبرو شدیم و اعلام آمادگی کردند که مراحل اداری تأسیس کارخانه الگانت با نگاه ویژه انجام شود. از سوی دیگر قیمت زمین در سمنان مناسب به‌نظر می‌رسید به‌همین دلیل صدهزار مترمربع زمین خریداری کردیم که به‌خوبی توان اجرای سه‌فاز خط تولید الگانت را دارد.

 تنها مشکل ما در زمینه کمبود نیروی انسانی است اگرچه حدود 80 درصد واحدهای صنعتی شهرک صنعتی سمنان تعطیل شده‌اند اما در صورت احیا و آغاز تولید، این کمبود بیشتر احساس خواهد شد. در این شهرک صنعتی به جز الگانت ، چند واحد نساجی و یک واحد رنگرزی دیگر نیز وجود دارد. نکته جالب توجه این‌که یک واحد تولیدی از ساوه به‌دلیل بهره‌مندی از بخش رنگرزی الگانت به این شهرک منتقل شده‌است؛ ‌خوشبختانه صنعت نساجی در این شهرک بسیار فعال می‌باشد؛ امیدواریم شاهد تأسیس واحدهای دیگر نساجی در این منطقه باشیم و در نهایت شهرک صنعتی سمنان به یکی از قطب‌های معتبر و توانمند صنعت نساجی ایران تبدیل شود. *

به‌عنوان یک تولیدکننده با چه مشکلاتی مواجه هستید؟

 افزایش تصاعدی قیمت انرژی در کنار تورم فزاینده و افزایش «هزینه تولید»، ارزش افزوده بخش‌های صنعت و خدمات را تحت تاثیر قرار داد. در ادامه و در اواخر سال 1390 تحریم‌های اقتصادی در بخش‌های بانکی، نفت و تجارت بر فضای اقتصادی کشور حاکم شد. در اولین مرحله، کاهش درآمدهای ارزی با اثر بر بودجه دولت بر ارزش افزوده بخش خدمات اثر منفی گذاشت؛ بودجه عمرانی دولت در سال با رشد منفی مواجه شد و به حدود نصف بودجه عمرانی سال قبل رسید. لذا با در نظر گرفتن قیمت‌های ثابت، اثر کاهش درآمدهای در دسترس نفتی بر کاهش بودجه عمرانی سال 1391 بسیار تعیین کننده بوده است. از سوی دیگر، کاهش درآمدهای ارزی منجر به کاهش واردات مواد اولیه شد که از این طریق ارزش افزوده بخش صنعت و معدن نیز کاهش یافت. باید توجه داشت تحریم‌ها علاوه بر هدف‌گیری مبادلات نفتی، مالی و تجاری، ضلع چهارمی نیز داشت که کل ارکان نظام اقتصادی را با چالش مواجه می‌کرد. این ضلع، «نااطمینانی» ناشی از تصویب تحریم‌های جدید درکنار اخباری بود که تصویر مثبتی از آینده روابط اقتصادی و سیاسی با جهان ارائه نمی‌داد. نااطمینانی حادث شده فراتر از تحریم‌های مالی، دارای ابعاد گسترده‌ای بود در نتیجه کاهش عرضه ارز (کاهش درآمدهای ارزی در دسترس) در کنار نااطمینانی ناشی از تحریم‌ها، کاهش عرضه ارز همراه با رشد بالای نقدینگی و تشدید عدم قطعیت نسبت به آینده، به سرعت به بحران ارزی تبدیل شد. بحران ارزی یا افزایش جهشی نرخ ارز همراه با نوسانات شدید، در کنار سرکوب قیمتی که با هدف مهار تورم انجام می‌گرفت، باعث شد هزینه‌های تولید در کوتاه‌مدت افزایش یابد. از این مسیر نیز ارزش افزوده بخش‌های صنعت و خدمات تحت تاثیر قرار گرفت. بنابراین کاهش درآمدهای ارزی ناشی از کاهش صادرات نفت از این سه مسیر به سایر بخش‌های تولید ناخالص داخلی (خدمات و صنعت) انتشار یافت و با افزایش هزینه‌های تولید منجر به افت تولید ناخالص داخلی در این دو بخش شد. همچنین میزان«وابستگی واردات به درآمدهای نفتی»، میزان «وابستگی بودجه به نفت» و میزان «آسیب‌پذیری تولید از تحولات ارز و تورم»، به عنوان عوامل زمینه‌ساز، بر شدت کاهش فعالیت‌های تولیدی اثرگذار شدند. تا بدین جا می‌توان اینگونه نتیجه گرفت که محدودیت‌های ناشی از سمت عرضه اقتصاد یا به‌صورت مستقیم منجر به کاهش تولید ناخالص داخلی شده است یا از طریق افزایش هزینه تولید کاهش ارزش افزوده بخش‌های مختلف اقتصادی را در پی داشته است در نتیجه : 1. تحریم 2. تقاضای موثر 3. تنگناهای مالی تولید 4. کاهش سرمایه‌گذاری 5. وجود عدم قطعیت‌های اقتصادی و سیاسی از سوی دیگر، همچنان عدم قطعیت‌های اقتصادی و غیراقتصادی نسبت به آینده وجود دارد که مانع از تحرک سریع صنعت و تولید در کشور می‌شود.

دیدگاه شما در مورد عملکرد دولت یازدهم پیرامون بهبود وضعیت تولید چیست؟

 از سال 1392‌ با تدابیر دولت یازدهم و خدمتگزار و جایگزینی روند افزایشی تحریم‌ها با مذاکرات، باعث شد ضلع چهارم تحریم‌ها (نااطمینانی) که اثری تعیین‌کننده بر تلاطمات بازارهای پول، دارایی و سرمایه داشت جای خود را به اعتماد و امید به اقدامات دولت بدهد که این امر نقش مهمی در ایجاد ثبات در بازار ارز و سایر دارایی‌ها بازی کرد دیگر تحول مهم نیمه دوم سال 1392 - به‌خصوص ماه‌های پایانی سال و ماه‌های آغازین سال 1393- که بر توقف مسیر رکودی تأثیر گذاشت، افزایش حجم تجارت خارجی کشور نسبت به مدت مشابه سال قبل بود. همان‌طور که توضیح داده شد، روند مذاکرات و افزایش فروش نفت سبب افزایش محدود درآمدهای ارزی در دسترس در نیمه دوم سال 1392 و توقف روند کاهشی واردات مواد اولیه طی سال‌های 1391 و 9 ماهه اول سال 1392 شد، که در نتیجه آن از شتاب روند نزولی ارزش افزوده بخش صنعت کاسته شد. همچنین بهبود نسبی محیط کسب و کار کشور که بیشتر ناشی از افزایش ثبات در سطح اقتصاد کلان و کاهش برخی موانع در ایجاد و توسعه کسب و کارها بود در کنار افزایش تولید نفت و گاز تحرکاتی را در ارزش افزوده بخش‌های اقتصادی ایجاد کرد؛ اما اثر افزایش سرمایه‌گذاری در سال جاری حداقل با یک سال تاخیر ظاهر می‌شود لذا افزایش سرمایه‌گذاری برای رشد اقتصادی سال‌های 1394 به بعد مفید خواهد بود. *به سیستم توزیع محصولات الگانت ایران اشاره نمایید. زمانی که به‌عنوان نماینده فروش الگانت در ایران، کشورهای عربی و ترکمنستان به فعالیت می‌پرداختم؛ به متقاضیان نمایندگی فروش ارائه می‌شد اما پس از تأسیس کارخانه تولیدی الگانت با تاجران معتبر و شناخته‌شده بازار تهران، مذاکراتی انجام دادیم و محصولات الگانت توسط آنان در کشور توزیع می‌شود. لازم به ذکر است که سیستم کاتینگ در اروپا بسیار متداول است به این‌صورت که نمونه‌ محصولات در اختیار فروشندگان قرار می‌گیرد و به میزان فروش خود اقدام به خرید محصول از کارخانه می‌نمایند. با این شیوه فروش حدود 10 سال پیش درنمایشگاه آلمان آشنا شدم تصمیم گرفتم که آن را در کشور اجرا نمایم